Met pa Naar de reghte heide (Giorle, Brabant)

Terwijl mijn dochter deze week druk mee doet aan de zomer spelen, zijn mijn vader en ik er op uit getrokken richting de Regte Heide in Goirle. Ik had er enorm veel zin in, net zoals mijn vader die zijn nieuwe lens wilde uit testen. Het weer was bijzonder lekker, en de heide stond op zijn best in bloei. Ook voor mij was het alweer even geleden dat ik hier was, en er lijkt een derde generatie op gang te zijn gekomen betreft vlinders. 

Eenmaal aangekomen in het eerste veldje, zagen we de eerste vlinders al druk in de weer. Het ging om het hooibeestje, die druk bezig was op verse heide. Niet lang daarna volgde ook een bont zandoogje langs het bos rand, en niet te missen de Atalanta. Vooral de Atalanta zie je vaak in het na jaar, en doet het vooral dan extra goed. De dag startte goed, en het was heerlijk om er weer eens op uit te zijn in de Regte heide. Want ook dichter bij huis, kan het soms erg mooi en leuk zijn om te vlinderen!

Me vader had er zin in, zo veel dat hij zelfde de lange route wilde lopen. Dat was helemaal lang geleden! De laatste keer dat ik die route liep zag je nog het Pimpernelblauwtje op het gentiaan klokje, en de heivlinder op het zand. Helaas behoord dat hier nu tot het verleden, en moet ik het doen met de herinneringen aan toen. Het is zo zonde om te zien dat het niet goed gaat met bepaalde vlinder soorten in ons land.

Heide blauwtjes hebben we niet gezien, maar we hebben daar ook niet heel hard naar gezocht. Ze zullen er wel gezeten hebben, maar wij hebben ze niet zien vliegen op de plekken waar wij liepen. Ons doel was vooral de route lopen, en dus besluiten we niet de extra paden hier links en rechts te betreden.  

Vooral de witjes vielen op, deze waren behoorlijk actief. Vooral dat was prachtig om te zien op de verse dopheide. Ik heb geprobeerd ze op de foto te krijgen, maar dat viel nog niet mee. En dan ziet mijn vader een kleine vlinder, een Eikenpage! Zijn geluk kon niet op, en ik was ook blij deze vlinder weer eens te zien. Ze waren al wel war afgevlogen, zoals toch wel met meer vlinders. Maar dat is dan ook niet raar later in het jaar, nog even en de herfst doet zich weer voor. Volgens mij staat die stiekem toch al wel te trappelen. Zo vind je weer paddenstoelen, en zie je de eerste blaadjes van de bomen neer komen. Dat word dus weer afzien tot aan het voorjaar. We maakte volop foto's, en het duurde niet lang of we kwamen een tweede Eikenpage tegen! Het blijven leuke vlindertjes om waar te nemen.

Een stukje verder komen we ook nog een oranjezandoogje tegen op de heide, en een kleine vuurvlinder. En dan kom je tot de ontdekking dat je iets mist aan je arm, mijn armbandje van Oostenrijk was weg. Ik ben hem nog ter vergeef gaan zoeken, maar helaas niks gevonden. Vanaf hier was ik minder met de vlinders bezig, maar toch nog wel een Klein geaderd Witje gespot op de terug weg en een Citroenvlinder. En ondanks het armbandje, was het toch wel weel geweldig even samen met mijn vader op pad geweest te zijn! Het was ondanks dat een leuke dag weer.